ดูซีรี่ย์ แต่ละปีมีเธอ 9 Years of You (2025) ดูซีรี่ย์ออนไลน์ฟรี ดูซีรี่ส์ออนไลน์ ซีรี่ย์ไทย,ซีรี่ย์ไทย 2025 ดูซีรี่ส์ออนไลน์330HD ดูซีรี่ย์ออนไลน์ฟรี,ดูซีรี่ส์,ดูซีรี่ส์ 330HD,ดูซีรี่ส์ออนไลน์ ดูฟรีซีรีย์HD,เว็บดูซีรี่ย์ฟรี,ดูซีรี่ส์ออนไลน์ฟรี,ดูซีรี่ส์ออนไลน์ ไม่มีโฆษณา ดูซีรี่ย์ แต่ละปีมีเธอ ซีรี่ย์แนว: โรแมนติก ดราม่า Coming-of-Age
ดูซีรี่ย์ แต่ละปีมีเธอ 9 Years of You 2025
เรื่องย่อ ซีรี่ย์แต่ละปีมีเธอ 9 Years of You (2025) ตลอดระยะเวลา 9 ปี ความผูกพันของเพื่อนรักค่อย ๆ เปลี่ยนแปลง กลายเป็นความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าแค่คำว่า “เพื่อน”
ปีที่ 1 จุดเริ่มต้นของ “เรา” : “วาริณ” เด็กสาวมัธยมปลายที่เพิ่งย้ายโรงเรียนมาเพราะเหตุผลในครอบครัว พบกับ “ภควัต” เด็กหนุ่มมาดนิ่งที่ดูจะห่างเหินกับทุกคนในชั้นเรียน แต่กลับเป็นคนแรกที่ยื่นมือให้ความช่วยเหลือเธอในวันแรกที่ทุกอย่างดูแปลกแยกและไม่เป็นมิตร
ทั้งสองไม่ได้เริ่มต้นด้วยมิตรภาพแสนหวาน หากแต่เป็นความเข้าใจโดยไม่ต้องพูดมาก ต่างคนต่างเงียบ ต่างคนต่างเก็บปมในใจ วาริณสูญเสียแม่จากอุบัติเหตุ ส่วนภควัตอยู่กับพ่อที่แทบไม่เคยพูดกันเลย ทั้งคู่เริ่มนั่งด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน มิตรภาพเริ่มก่อตัวในความเงียบ
ในวันหนึ่ง ฝนตกหนัก ขณะที่เพื่อนคนอื่นวิ่งหนีฝน วาริณและภควัตกลับยืนมองมันนิ่ง ๆ ใต้ชายคาเดียวกัน รอยยิ้มบางเบาเกิดขึ้นจากทั้งสอง “เธอไม่กลัวเปียกเหรอ?” เขาถาม
“ไม่กลัวหรอก แต่ถ้ามีใครเปียกไปด้วยกัน มันน่าจะสนุกดี” คำพูดนั้นเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของอะไรบางอย่างที่ยังไม่มีชื่อเรียก
ปีที่ 2 เพื่อนแท้หรืออะไรที่มากกว่า? : ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนสนิทที่ทุกคนในโรงเรียนต่างรู้จัก วาริณมักจะหัวเราะเสียงดังเวลาภควัตเล่นมุกแห้ง ๆ ส่วนภควัตก็มักจะเผลอยิ้มเมื่อเธอทำท่าทางเปิ่น ๆ
มีข่าวลือในโรงเรียนว่า “สองคนนี้ต้องแอบชอบกันแน่ ๆ” แต่ทุกครั้งที่มีคนพูด ภควัตจะตอบว่า “เป็นเพื่อนกัน” และวาริณจะยิ้มกลบเกลื่อนว่า “ก็ใช่น่ะสิ”
ทว่าในใจของทั้งคู่กลับเริ่มสั่นไหว ภควัตเฝ้ามองวาริณพูดคุยกับรุ่นพี่ชายคนหนึ่งด้วยแววตาที่ไม่เข้าใจตัวเอง วาริณเองก็รู้สึกใจเต้นทุกครั้งที่เขาเดินมาส่งถึงบ้าน
ในคืนหนึ่ง วาริณเอ่ยถาม “ถ้าเราจะชอบใครที่เป็นเพื่อนกัน จะผิดไหม?”
“ไม่ผิดหรอก… แต่อาจเสียเพื่อนไป” ภควัตตอบเสียงแผ่ว และคืนนั้น ทั้งคู่ก็เงียบต่อกันอีกครั้ง
ปีที่ 3 ระยะห่างที่ไม่ตั้งใจ : วาริณสอบติดคณะนิเทศศาสตร์ในมหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองใหญ่ ส่วนภควัตเลือกเรียนวิศวกรรมในอีกจังหวัดหนึ่ง ระยะทางทำให้การพูดคุยกลายเป็นข้อความในแชท ความห่วงใยกลายเป็นรูปภาพส่งข้ามเมือง
ในปีนี้ พวกเขาเริ่มมีโลกของตัวเอง มีเพื่อนใหม่ มีความฝันใหม่ แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น คนแรกที่อยากบอกเสมอคือกันและกัน
ภควัตมีแฟนคนแรก ส่วนวาริณเริ่มออกเดทกับรุ่นพี่ในคณะ แต่ไม่ว่าใครจะเข้ามา ความผูกพันของทั้งคู่ก็ยังอยู่ในพื้นที่พิเศษ ที่คนอื่นไม่มีทางเข้าใจ
ปีที่ 4 การกลับมาที่ไม่เหมือนเดิม : ในช่วงปิดเทอมยาว ทั้งสองกลับมาเจอกันที่บ้านเกิด ภควัตดูโตขึ้น เงียบขึ้น ส่วนวาริณสดใสเหมือนเดิม แต่แววตาดูอ่อนล้า
พวกเขาเดินเล่นริมแม่น้ำที่เคยไปด้วยกันตอนมัธยม เงียบอยู่นานจนวาริณเอ่ยขึ้น
“เรากำลังโตกันคนละทางใช่ไหม?”
“อาจจะใช่… แต่ฉันยังเดินอยู่ข้างเธอเสมอ” ภควัตพูดโดยไม่มองหน้าเธอ
ความเงียบนั้นไม่ได้อึดอัดอีกต่อไป แต่มันเต็มไปด้วยความอิ่มเอมของการอยู่ด้วยกัน แม้จะไม่มีสถานะที่ชัดเจน
ปีที่ 5 รอยร้าวและการยอมรับ : ความสัมพันธ์เริ่มเปลี่ยนชัดเจนขึ้น เมื่อวาริณเริ่มประสบความสำเร็จในงานด้านสื่อ เธอมีชื่อเสียงบนโซเชียล มีผู้คนมากมายติดตาม
ภควัตเริ่มรู้สึกห่างไกล ไม่ได้เพราะไม่พยายาม แต่เพราะเขารู้สึกว่าเธออยู่ในโลกที่เขาไม่กล้าเข้าไป
มีอยู่วันหนึ่ง ภควัตเอ่ยว่า “บางทีเราอาจจะไม่ได้เป็นเพื่อนกันแบบเดิมอีกแล้วก็ได้”
วาริณนิ่ง “เพราะนายไม่กล้าบอกว่ารัก หรือเพราะฉันดูไกลเกินไป?”
คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองทะเลาะกัน และเป็นครั้งแรกที่ไม่ได้ติดต่อกันนานที่สุด เกือบครึ่งปี
ปีที่ 6 การกลับมาของความคิดถึง : ภควัตเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศ วาริณประสบอุบัติเหตุเล็กน้อยระหว่างถ่ายทำรายการ แม้จะเล็กน้อยแต่ก็ทำให้เธอรู้ว่าคนที่เธออยากให้รู้เรื่องนี้คนแรกคือเขา
เธอส่งข้อความไปสั้น ๆ
“คิดถึง”
ข้อความนั้นได้รับคำตอบหลังจากนั้น 10 นาที
“ฉันก็คิดถึงเธอ… ทุกวัน”
จากวันนั้น ทั้งสองกลับมาคุยกันอีกครั้ง แม้จะอยู่คนละซีกโลก แต่ความรู้สึกกลับใกล้กันกว่าเดิม
ปีที่ 7 ความกล้าและความกลัว : เมื่อภควัตกลับมา พวกเขาได้นัดเจอกันอีกครั้งในคาเฟ่เล็ก ๆ ที่เคยเป็นที่ประจำ ทั้งคู่ดูโตขึ้นมาก มีเรื่องมากมายที่อยากเล่าให้กันฟัง
ระหว่างพูดคุย ภควัตวางแก้วกาแฟลงและเอ่ยว่า
“ถ้าเรายังรู้สึกแบบเดิมอยู่… จะลองเดินไปด้วยกันในฐานะคนรักไหม?”
วาริณเงียบไปนาน ก่อนจะพูดว่า
“ฉันกลัวจะเสีย ‘เรา’ ไป… แต่ฉันกลัวเสีย ‘นาย’ ไปมากกว่า”
พวกเขาเริ่มคบกันในวัยที่โตพอจะรู้ว่าความรักไม่ใช่เรื่องโรแมนติกเสมอไป แต่คือการอยู่ข้างกันแม้ในวันที่ไม่เข้าใจกัน
ปีที่ 8 บททดสอบของการเติบโต : เมื่อความฝันกับชีวิตจริงต้องอยู่ด้วยกัน วาริณได้โอกาสทำงานต่างประเทศ ส่วนภควัตต้องดูแลพ่อที่ป่วยหนัก
พวกเขาเริ่มเข้าใจว่า “การรักกัน” บางครั้งก็ต้องมีการเลือก
ภควัตพูดว่า “ถ้าต้องจากกันชั่วคราวเพื่อให้เธอได้ทำในสิ่งที่ฝัน ฉันจะรอ”
วาริณน้ำตาซึม “และฉันจะกลับมา… ไม่ว่าจะนานแค่ไหน”
ปีที่ 9 จุดหมายของความสัมพันธ์ : ในที่สุด วันที่วาริณกลับมา ทั้งคู่ยืนอยู่หน้าบ้านหลังเดิมที่เคยนั่งคุยกันในวัยมัธยม เสียงฝนตกลงมาเหมือนวันแรกที่เจอกัน
ภควัตถือร่มให้เธอ “รู้ไหม… ฉันรอเธอทุกปี โดยหวังว่าจะมีปีที่เราได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”
